ما را برای گریه سر آستین بس است

‎یک سینه حرف هست، ولی نقطه‌چین بس است

‎خاتون دل و دماغ ندارم ... همین بس است 

‎یک روز زخم خوردم یک عمر سوختم

‎کو شوکران؟ که زندگی اینچنین بس است …

‎عشق آمده‌ست! عقل برو جای دیگری

‎یک پادشاه حاکم یک سرزمین بس است !

‎مورم، سیاوشانه به آتش نکش مرا

‎یک ذره آفتاب و کمی ذره‌بین بس است !

‎ظرف بلور! روی لبت خنده‌ای بپاش

‎نذری ندیده را دو خط دارچین بس است

‎ما را به تازیانه نوازش نکن عزیز

‎که سوز زخم کهنه‌ی افسار و زین بس است

‎اصلا از این به بعد، شما باش و شانه‌هات

‎ما را برای گریه سرِ آستین بس است…

 

‎حامد عسکری