نفسم تنگ هوایت شده است

نازنینم! نفسم تنگ هوایت شده است

گفته بودم که دلم تنگ برایت شده است؟

من ندانم که چرا از بدنم جان عزیز  

رفته؟ شاید همه جانم به فدایت شده است  

ای که چشمت همه اش پر ز وفا بود، بمان

چشم من را بنگر، خیس جفایت شده است 

گو به آن دلبر خوش ناز و ادایم که کشید

او بسی ناز تو، معتاد ادایت شده است

بعد او بین لبم فاصله از خنده نبود

بلکه هر دم لب من باز شکایت شده است

می شود قصه ی زیبا نرسیدن به حبیب؟

من که باور نکنم، گر چه حکایت شده است 

بی نوا "صاد" که سنگین شده گوشش حالا

در جوانی است ولی پیرِ صدایت شده است

پی نوشت: اولین غزل من! 

نمی دونم چرا بالشم خیس بود

عشقو وقتی حس کردم که بعدِ از دست دادنش بیخیال همه شدم و رفتم خوابیدم 

بیدار که شدم نمیدونم چرا بالشم خیس بود!

من دارم و تو داری

من دارم و 

تو داری 

من خیال تو دارم

من هوای تو دارم

تو داری ...      

تو داری میری

بی خوابی

تو و خواب من کارد و پنیرین 

فک می کردم بهت برسم 

بی خوابی دیگه پر  

ولی مگه میشه از تماشات دل کند و خوابید؟!

بگذار تا بگذرم از این جدایی

بگذار تا بگذرم از زشتی این لحظات جدایی،

به شوق قشنگی آن دم که اولین بار دیدمت!

بگذار تا بگذرم از سردی این لحظات جدایی،

به ذوق گرمی آن دم که درآغوش کشیدمت!

بگذار تا بگذرم از تلخی این لحظات جدایی،

به عشق شیرینی آن دم که می بوسیدمت!

باش...

حسرت بودنت از بودنت عاشقانه تر است 

اما بودنت به تمام عاشقانه ها می ارزد 

باش . . .

تعریف تنهایی من

تعریف تنها بودنم حالا نبودت می شود 

تعبیر کن خواب مرا! آیا نبودت میشود؟

تو دوری از من ظاهرا! اما خیالت بامن است

اطرافم اینجا دائما پر با نبودت می شود

نفس

بی تو 

       هر نفس که فرو می رود 

                                      ممد انتظار است 

  و

       چون بر می آید 

                                      آه دل بی قرار!

چه شَ وَ د

وای...

وای اگر من 

به تو نتوانم که رسم 

چه شَ وَ د؟! 

به گمانم هیچ

راستش... 

بی تو اصلا نمی شود!!! 

انتظار می کشم

فکر کنم خوب شد که رفتی 

آخر بعد از تو دیگر خمار نمی مانم 

همیشه انتظارت هست که بکشم 

هر لحظه 

        انتظار می کشم 

هر لحظه 

        نشئه ی انتظار توام!